مقالات وبسایت coinbureau

اگر تا به حال راجع به بلاکچین یا رمزارز شنیده باشید، با شنیدن دوباره این عبارات نخستین چیزی که به ذهن‌تان خطور می‌کند بیت کوین است. علی‌رغم گذشت 12 سال از زمانی که بیت‌کوین رسما آغاز به کار کرد، اواخر سال 2017 میلادی بود که این ارز دیجیتال حسابی بر سر زبان‌ها افتاد و تبدیل به پدیده‌ای شد که امروز همه را به فکر ثروتمند شدن انداخته است. اما بیت کوین به زبان ساده چیست؟

 

بیت کوین که معمولا از آن تحت عنوان «نخستین» رمزارز جهان یاد می‌شود، مستقیم یا غیر مستقیم آغازگر مسیر دستیابی به انبوهی از ابتکارات در حوزه بلاکچین و همینطور متعلقات دیجیتالی بوده است، برای مثال بدون بیت کوین دو ارز اتریوم یا مونرو را نیز نداشتیم. مدت کوتاهی بعد از اینکه بیت کوین در سال 2017 شکلی جنجالی به خود گرفت، تمایل به این تکنولوژی‌های تازه هم محو شد. اما اکنون در سال 2021 میلادی هستیم و بیت‌کوین هم دوباره مثل یک ققنوس از خاکستر برخاسته است. همانطور که ممکن است فرض کنید، اشتیاق برای بلاکچین و متعلقات دیجیتال دوباره اوج گرفته و حالا درک اینکه بیت‌کوین دقیقا چطور کار می‌کند و چه چیزی پشت آن است مهم‌تر از همیشه شده است.

 

این مقاله قرار است یک راهنمای جامع برای هرکسی باشد که تازه پا به دنیای رمزارزها گذاشته و می‌خواهد همه‌چیز را راجع به بیت کوین بداند، خصوصا اینکه بیت کوین دقیقا چه کاربردی دارد و چطور می‌توان به این دنیای نوظهور ورود کرد. هدف از نگارش این مقاله آن است که تمام دانش بنیادین مربوط به بیت کوین را فرا بگیرید و با درک و نقطه نظری تازه راجع به بیت کوین به سراغ این رمزارز بروید.

 

استخراج بیت کوین به زبان ساده

بیت کوین یک ورژن همتا به همتا از پولی الکترونیکی است که تمام مبادلات آن در یک دفتر عمومی به نام بلاکچین ثبت می‌شود. در اواخر ماه اکتبر 2008، شخصی ملقب به ساتوشی ناکاموتو (که هویت واقعی‌اش هنوز ناشناخته باقی مانده) مستنداتی به نام «بیت کوین: یک سیستم پول نقد الکترونیکی همتا به همتا» را در وب‌سایت bitcoin.org منتشر کرد و سپس این مستندات را برای لیستی بلندبالا از افراد حاضر در دنیای رمزنگاری و اقتصاد ایمیل کرد. در روز سوم ژانویه 2009، شبکه بیت‌کوین که توسط ساتوشی ناکاموتو ساخته شده بود نخستین بلاک را استخراج کرد که «جنسیس بلاک» نام گرفت.

 

بیت کوین توسط هیچ بانک یا دولتی پشتیبانی نمی‌شود

بیت کوین در ذات نوعی «پول دیجیتال» تمرکز زدایی شده است که هرکسی در هر نقطه از جهان , در هر زمان، قادر به استفاده از آن بدون هیچگونه محدودیت یا نیاز به پیروی از خط مشی مقامات خواهد بود. بیت کوین توسط هیچ بانک یا دولتی پشتیبانی نمی‌شود و در اصل به کاربران اجازه می‌داد پول را بدون نیاز به اعتماد به اشخاص ثالث حواله یا خرج کنند.

 

در لحظه ظهورش، قیمت بیت کوین حدودا معادل 0.01 دلار بود و امروز این ارزش از 50 هزار دلار به ازای هر کوین عبور کرده است. بسیاری عقیده دارند که ارزش بیت کوین از این هم به مراتب بیشتر خواهد شد و طی سال 2022 میلادی باید منتظر ارزش 100 هزار الی 250 هزار دلاری باشیم.

پیش از آنکه بخواهیم بدانیم چطور روی بلاکچین سرمایه گذاری کنیم، در ابتدا باید بدانیم که بلاک چین چیست و چگونه کار می‌کند. در حقیقت، شناخت فرایند بلاکچین به شدت به سرمایه گذاری روی بلاکچین تاثیر مثبتی می‌گذارد.

 

 بلاکچین، که گاهی به آن فناوری لجر توزیع شده (DLT) نیز گفته می‌شود، با استفاده از تمرکززدایی و هش رمزنگاری، تاریخچه هر دارایی دیجیتال را غیر قابل تغییر و شفاف می‌کند.

 

یک مثال ساده برای آنکه بدانیم بلاک چین چیست، گوگل داک است. وقتی سندی را ایجاد می‌کنیم و آن را با گروهی به اشتراک می‌گذاریم، سند به جای کپی یا انتقال، توزیع می‌شود. این کار یک زنجیره‌ی توزیع غیرمتمرکز ایجاد می‌کند که به همه امکان دسترسی همزمان به سند را می‌دهد.

 

در این سند گوگل داک، همه به محتوا دسترسی داشته و کار کردن یکی از افراد مانع کار کردن فرد دیگر نمی‌شود. همچنین تمام تغییرات در زمان واقعی و به صورت شفاف نشان داده می‌شود.

 

البته که بلاکچین بسیار پیچیده‌تر از گوگل داک است، اما مثال مناسبی است زیرا سه ایده مهم این فناوری را نشان می‌دهد:

 

1) به کاهش خطر کمک می‌کند

 

2) کلاهبرداری را مهار می‌کند

 

3) شفافیت را به صورت مقیاس پذیر برای استفاده‌های بی‌شمار به ارمغان می‌آورد

 

بلاک چین چگونه کار می‌کند؟

در کنار سوال بلاکچین چیست، یک سوال تکمیلی وجود دارد که این پدیده چگونه کار می‌کند. بلاکچین از سه مفهوم مهم تشکیل شده است: بلوک ، گره و ماینر.

 

ماینرها

در فرایند پاسخ به سوال بلاکچین چیست باید شناخت بهتری نسبت به پدیده‌ی ماینینگ پیدا کنیم. ماینرها از طریق فرایندی به نام ماینینگ (استخراج) بلوک‌های جدیدی روی زنجیره ایجاد می‌کنند. در یک بلاکچین، هر بلوک دارای nonce و هش منحصر به فرد خود است، اما به هش بلوک قبلی در زنجیره نیز اشاره دارد. بنابراین استخراج یک بلوک به خصوص در زنجیره‌های بزرگ آسان نیست.

 

ماینرها از نرم افزار ویژه‌ای، مسئله ریاضیاتی فوق العاده پیچیده‌ای را حل می‌کنند تا nonce را پیدا کنند که یک هش پذیرفته شده ایجاد می‌کند. از آنجایی که nonce فقط 32 بیت بوده و هش 256 است، تقریبا چهار میلیارد ترکیب غیر هش ممکن وجود دارد که باید قبل از یافتن ترکیب درست استخراج شود. وقتی این اتفاق می‌افتد، می‌گویند که ماینرها “golden nonce” را پیدا کرده‌اند و بلوک آنها به زنجیره اضافه می‌شود.

 

ایجاد تغییر در هر بلوک پیشین، مستلزم استخراج مجدد است، نه فقط بلوک دارای تغییرات، بلکه تمام بلوک‌های بعد از آن؛ به همین دلیل دستکاری در فناوری بلاکچین بسیار دشوار است. این نکته را «ایمنی از طریق ریاضیات» می‌دانند زیرا یافتن golden nonceها نیازمند زمان و قدرت محاسباتی بسیار زیاد است.

 

 

? هنگامی که یک بلوک با موفقیت استخراج می‌شود، این تغییر توسط همه گره‌های شبکه پذیرفته می‌شود و ماینر پاداش مالی می‌گیرد.

خالق ناشناس بیت‌کوین بیشتر از ده سال پیش از توسعه این شبکه خداحافظی کرد و تنها یک بار در سال 2014 دوباره پیامی از او در اینترنت وجود دارد. از روز اول هم مشخص نبود ساتوشی کیست و در این مدت افراد مختلفی ادعا کردن که ناکاموتو هستند. ولی جنجالی‌ترین آن‌ها قطعا ادعای کریگ رایت هست که سالهاست تلاش می‌کند بگوید خالق بیت کوین است.

دادگاه اخیر درباره ادعای خانواده دیوید کلیمن مبنی بر شراکت او و رایت در شرکت مشترکی است که ادعا شده مخترع و ماینر بیت‌کوین بودند و مجموعا ارزش این پرونده 180 میلیارد دلار است. دادگاه به این نتیجه رسید که شراکتی بین این دو فرد وجود نداشته اما رایت باید به شرکت 100 میلیون دلار پرداخت کند. موضوعی که هیچ ارتباطی به اثبات خالق بیت کوین بودن هیچکدام ندارد.

اما مساله اصلی این است که پیدا شدن ساتوشی چه تاثیری دارد؟

رایت تا الان نتوانسته چنین ادعایی را کاملا اثبات کند و حتی بعد از آن باید بتواند بیت کوین را ثبت اختراع کرده و بعد در همه کشورهایی که به حق اختراع اهمیت می‌دهند شکایتی تنظیم کند تا شبکه بیت‌کوین را از بین ببرد.

چنین کاری احتمالا غیر ممکن است و در نهایت هم به نفع رایت تمام نخواهد شد. چون مهم‌ترین نقطه قوتی که بیتکوین را به جایگاه فعلی رسانده اجماع کاربرانش بر سر آن و ناشناس بودن ناکاموتوست. موضوعی که شاید خالقش به آن آگاه بوده و برای همین تا الان و شاید برای همیشه ناشناس مانده است.

 

منبع: ساتوشی ناکاموتو کیست؟

کمتر کسی را می‌توان یافت که در بازار ارزهای دیجیتال فعال بوده و با استیبل‌کوین هایی مثل تتر کار نکرده باشد. استیبل‌کوین های دلاری که در بسیاری مواقع ما را از خطر ریزش قیمت در امان نگاه داشته و در برخی موارد صرفاً برای اضافه کردن سرمایه به کوین‌هایمان دست به خرید آن‌ها زدیم. الحق هم علیرغم متمرکز بودن آن‌ها، نقش بسیار مهمی در رشد این بازار ایفا کرده‌اند.

 

اما همانطور که ذکر شد، همه این استیبل‌کوین ها متمرکز هستند. ماهیت آن‌ها اینگونه است که برای برابر نگه داشتن قیمت یه واحد تتر دقیقاً برابر با یه واحد دلار آمریکا لازم است به ازای هر تتری که تولید می‌شود، یک دلار آمریکا به مخزن تتر اضافه شود تا گواه این برابری باشد. همین مسئله درباره تمامی استیبل‌کوین های مشابه مانند USDC و BUSD هم صدق می‌کند. اما مدتی است نمونه دیگری و کمی غیرقابل باور از استیبل‌کوین پا به عرصه نهاده و به صورت کاملاً غیرمتمرکز و بدون وابستگی به حضور فیزیکی دلار آمریکا، برابری خود را با آن حفظ کرده و در صرافی های غیرمتمرکز هم محبوبیت خوبی به دست آورده است.

 

با استیبل‌کوین کوین Dai بیشتر آشنا شوید:

میکردائو (MakerDAO) پروژه‌ای است که با هدف ایجاد ثبات قیمتی در بازارهای غیرمتمرکز (DeFi) به وجود آمده است. این پروژه با معرفی دو توکن MKR و Dai دست به چنین اقدامی زده است. در واقع MKR توکن این پروژه با قیمت شناور و Dai استیبل‌کوین آن است که قیمتی برابر با دلار آمریکا دارد. این پروژه برحسب شناخت ماهیت طبیعی بازارها، سعی می‌کند حجم عرضه و تقاضا طوری به حد برابر رسانده که قیمت استیبل‌کوین این پروژه همیشه برابر با یک دلار باقی بماند.

 

تفاوت استیبل‌کوین های متمرکز با غیرمتمرکز چیست؟

اغلب فعالان بازار با این دو مفهموم آشنایی دارند. اما در مبحث استیبل‌کوین ها با توجه به نبود بلاکچینی اختصاصی و همچنین نبود Node های اختصاصی، درک این مسئله کمی پیچیده می‌شود. برای مثال تصور آن دشوار است که رمزارزی مانند تتر، درحالی که خود از بلاکچین های دیگر استفاده می‌کند، به خودی خود و بدون نیاز به مرجعی متمرکز قیمت ثابتی در مقایسه با دلار داشته باشد. برای درک بهتر آن با ما همراه باشید.

 

استیبل‌کوین های متمرکز:

این دسته از استیبل‌کوین ها که آغازگر کلی این نوع رمزارزها بودند، با وابستگی به سازمانی، دقیقاً به ازای هر واحد رمزارز خود که تولید می‌کنند یک واحد دلار آمریکا در مخزن خود نگه می‌دارند. در واقع این نوع استیبل‌کوین ها با ذخیره واقعی دلار آمریکا، ارزش آن را حفظ می‌کنند. از این دسته استیبل‌کوین ها می‌توان به تتر (USDT)، دلار بایننس (BUSD) و USDC اشاره کرد.

 

استیبل‌کوین های غیرمتمرکز:

این دسته استیبل‌کوین ها با کم و زیاد کردن حجم در گردش بازار و برابر سازی عرضه و تقاضا باهم، قیمت آن را با معیار خود (دلار آمریکا)، تطابق می‌دهند. این کار بدون دخالت دست و از طریق قراردادهای هوشمند (Smart Contract) از پیش تعیین شده انجام می‌شود. برای مثال قرارداد پشت پروژه میکردائو تشخیص می‌دهند که در صورت کم شدن حجم Dai و بالا رفتن تقاضا، به میزان نیاز از این رمزارز وارد بازار کند و از حجم پشتوانه آن (اغلب ETH و MKR) کم کند تا قیمت در سرجای خود باقی بماند.

 

و اما چرا حضور استیبل‌کوین های غیرمتمرکز اهمیت دارد؟

خاطره غم انگیز حمله SEC به ریپل فراموش شدنی نیست. حمله ای که در دشمنی قدرت‌های جهانی و نظام بانکداری نسبت به ارزهای دیجیتال ریشه دارد. از طرفی دیگر شایعات احتمال نبود دلار کافی برای برابرسازی نرخ تتر کم شنیده نمی‌شود. تصور کنید اگر این شایعات روزی به واقعیت بپیوندد و اثبات شود که یکی از سازمان های پشت این استیبل‌کوین های متمرکز ذخیره کافی برای تسویه نداشته باشد، چه بلایی سر قیمت آن خواهد آمد؟

 

اینجاست که حضور یک استیبل‌کوین غیرمتمرکز، که قابلیت تخلیه پشتوانه نداشته باشد بیشتر درک می‌شود. چرا که حضور یک انسان یا سازمان به عنوان معتمد برای حفظ دارایی دیگران و همچنین حملات پی در پی دولت‌ها، می‌تواند به متمرکزها و همچنین دارندگان توکن آن‌ها آسیب جدی وارد کند، درحالی که در صورت غیرمتمرکز بودن، راهی برای آسیب عمدی وجود نداشته و دقیقاً مانند بیت‌کوین (در مقایسه با ریپل در زمان شکایت SEC) همچنان رمزارز قابل اتکایی باقی می‌ماند.

 

https://arztoday.com/stablecoin-dai/

یکی از بخش‌های پروژه ارز دیجیتال کاردانو بایرون نام دارد که از نام شاعر انگلیسی جرج بایرون (George Byron) گرفته شده است. آدا (Ada) هم از نام آدا لاولیس (Ada Lovelace) یکی از بزرگ‌ترین ریاضی‌دان‌های قرن نوزدهم و دختر جرج بایرون، برداشته شده است.

جزئیات جالب و فراوانی در مورد ارز دیجیتال کاردانو وجود دارد که مشخصا خارج از محدوده این مقاله است. به همین دلیل ما به بخشی از جزئیات که برای آشنایی با ارز دیجیتال کاردانو اهمیت دارند، می‌پردازیم.

عرضه ارز دیجیتال کاردانو

ارز دیجیتال کاردانو در ماه سپتامبر سال 2017 پس از 2 سال از آغاز پروژه عرضه شد؛ اما علی‌رغم دو سال کار و تلاش، ارز دیجیتال کاردانو هیچ‌وقت وایت‌پیپری (Whitepaper) نداشت و هنوز هم ندارد.

وایت‌پیپر یک سند رسمی است که گروه یا شرکت توسعه‌دهنده یک ارز دیجیتال در آغاز پروژه ارائه می‌دهند. در این سند رسمی توضیحات نه‌چندان جزئی و کمتر فنی در مورد ارز دیجیتال داده می‌شود.

دلیل اینکه وایت‌پیپر چندان توضیحات فنی ندارد و صرفا به توضیح ایده و چهارچوبی که برای کار سیستم در نظر گرفته شده، می‌پردازد این است که در زمان انتشار وایت‌پیپر هنوز خیلی از جزئیات فنی یک ارز دیجیتال روشن نیست. صرفا یک ایده وجود دارد که قرار است با روش خاصی یک یا چند مشکل خاص را حل کند.

به همین دلیل هم این احتمال وجود دارد که بخش‌های فنی یک ارز دیجیتال پس‌ ازانتشار وایت‌پیپر و در هنگام اجرا کمی عوض شوند.

ازاین‌روی است که ارز دیجیتال کاردانو هیچ‌ وایت‌پیپری ندارد. به‌جای آن ایده و روش اجرایی ارز دیجیتال کاردانو در طول چندین سال توسط محققین کامپیوتر در دانشگاه‌های مختلف دنیا توضیح داده‌شده و اصلاح گردیده است.

 

کاردانو یک ارز دیجیتال نسل سوم است. ارز دیجیتال نسل سوم به ارزهایی گفته می‌شود که برخلاف بیت‌کوین و اتریوم قابلیت گسترش و توسعه برای استفاده کلان را دارند. در برخی نیز امکان استفاده بهینه از قراردادهای هوشمند وجود دارد. همچنین فرآیند تایید تراکنش‌ها نیز در آن‌ها برخلاف بیت‌کوین و اتریوم توان پردازشی بالا و انرژی مصرفی بالای لازم ندارد.

 

چرا ارز دیجیتال کاردانو به وجود آمد؟

ارز دیجیتال کاردانو برای حل سه مشکل موجود در ارزهای دیجیتال نسل اول و دوم ایجاد شد:

 

مقیاس‌پذیری

عملکرد بین سیستمی (Interoperatability)

پایداری

1- مقیاس‌پذیری

مثل بسیاری ارزهای دیجیتال نسل سوم چون ترون، پای‌ نتورک و نانو که بخش مهمی از طراحی برای افزایش سرعت تراکنش‌ها است، ارز دیجیتال کاردانو نیز نقشه‌هایی نیز برای ایجاد بستری جهت استفاده گسترده از ارزهای دیجیتال دارد.

 

ارز دیجیتال کاردانو این مسئله را از سه جنبه حل می‌کند.

 

الف- سرعت تراکنش‌ها

ارز دیجیتال کاردانو برای افزایش سرعت تراکنش‌ها مثل ارز دیجیتال تلگرام از یک نسخه تغییریافته از فرآیند اثبات دارایی (Proof of Stack) استفاده می‌کند. برای آشنایی با فرآیند اثبات دارایی حتما مقاله ما در مورد ارز دیجیتال ترون را بخوانید.

 

در فرآیند اثبات دارایی، تایید تراکنش‌ها و دریافت کارمزد آن تراکنش‌ها، به نودی (Node) می‌رسد که در رای‌گیری بین شرکت‌کننده‌ها برنده شده است. برای اینکه کسی یک نود باشد باید حداقلی از آن ارز دیجیتال را در کیف پول خود داشته باشد. هر چه میزان دارایی فرد بیشتر باشد، احتمال برنده شدنش در رای‌گیری افزایش می‌یابد